„Kontynent afrykański będzie prawdopodobnie najważniejszym partnerem Europy w zakresie rozwoju sektora energii odnawialnej” – powiedział Timmermans podczas wywiadu na zgromadzeniu Międzynarodowej Agencji Energii Odnawialnej (IRENA) w Abu Zabi.
Podczas gdy Europa zwiększa krajową produkcję energii ze źródeł odnawialnych, będzie musiała również spojrzeć poza swoje granice, aby zapewnić sobie potrzebne poziomy. Aby pomóc wypełnić tę lukę, wiele osób w UE szuka Afryki, gdzie istnieje duży potencjał produkcji energii odnawialnej – w szczególności energii słonecznej.
„Zaczyna się od bliskości”, powiedział Timmermans, wskazując na potencjalne partnerstwa z szerszym regionem Morza Śródziemnego i Afryką Północną.
Obejmuje to plany importu energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych z Egiptu do Grecji za pośrednictwem już budowanego kabla podmorskiego.
Kabel podmorski, którego budżet wynosi 3,5 miliarda euro, będzie w stanie przenosić 3000 megawatów energii z Egiptu do Grecji, zastępując rocznie 4,5 miliarda metrów sześciennych gazu kopalnego, według Copelouzos Group opracowującej projekt.
Maroko jest kolejnym oczywistym kandydatem do połączenia kablowego z Europą, ponieważ ich sektor energii odnawialnej jest rozwijany, powiedział Timmermans.
Zwracając się do krajów położonych dalej, zwrócił uwagę na rolę, jaką wodór może odegrać w dostarczaniu energii odnawialnej do Europy. Wodór można wytwarzać przy użyciu zielonej energii elektrycznej, a następnie transportować tam, gdzie energia jest potrzebna.
„Unia Europejska będzie potrzebować więcej ekologicznego wodoru, niż jesteśmy w stanie sami wyprodukować, dlatego szukamy krajów, w których można produkować ekologiczny wodór”, powiedział Timmermans.
Istnieje już kilka miejsc współpracy między UE a Afryką w zakresie odnawialnych źródeł energii, w tym partnerstwo energetyczne UE-Afryka , którego celem jest zwiększenie dostępu do przystępnych cenowo i zrównoważonych usług energetycznych, wspieranie inwestycji w energię odnawialną i promowanie efektywności energetycznej na kontynencie.
UE podpisała również protokół ustaleń z Namibią w sprawie surowców krytycznych i wodoru, którego celem jest „zapewnienie rozwoju bezpiecznych i zrównoważonych dostaw surowców, materiałów rafinowanych i odnawialnego wodoru w celu wsparcia ekologicznej i cyfrowej transformacji partnerów „gospodarki”.
Ponadto istnieje partnerstwo UE-Egipt na rzecz odnawialnego wodoru , które ma na celu nawiązanie długoterminowej współpracy w zakresie ekologicznego wodoru w celu przyspieszenia dekarbonizacji systemów energetycznych.
Jednak hiszpańska minister ds. przemian ekologicznych Teresa Ribera mówi, że współpraca UE z zagranicą może przybierać różne formy, a potrzeby i potencjał różnią się znacznie w zależności od kraju.
„Istnieje kilka krajów, które byłyby idealne do przyjmowania rozwiązań na małą skalę, które mogą mieć duże znaczenie od samego początku. Inne kraje są gotowe na znacznie bardziej industrialną transformację systemu energetycznego, modernizację sieci itp. – powiedziała na zgromadzeniu IRENA.
Dodała, że UE musi zacieśnić swoje stosunki z krajami Afryki Północnej, które mają podobne warunki geograficzne i klimatyczne jak większość południowej Europy. Tymczasem chce, aby Europa była bardziej obecna w krajach Afryki Środkowej, ale z innym podejściem, patrząc na sprawiedliwość i dostęp do możliwości.
Dla bogatych krajów wydobywających ropę i gaz, takich jak te na Bliskim Wschodzie, „ważne jest zapewnienie rzeczywistej transformacji ich własnych gospodarek”, powiedziała Ribera.
„Myślę, że dialog, współpraca na temat tego, jak zorganizować tę transformację energetyczną, jak ułatwić dialog, aby mieć pewność, że inwestujemy tam, gdzie musimy inwestować, jest również ważny, szczególnie w tym zawirowaniu energetycznym, przez które przechodzimy”
Ale ponieważ Europa stara się zastąpić rosyjski gaz alternatywami, powinna być również świadoma wpływu, jaki jej walka o energię ma na rynki międzynarodowe, zwłaszcza jeśli podnosi ceny i ogranicza dostęp dla innych krajów.
„Europa powinna również zapewnić dodatkowe wsparcie, aby inni nie ucierpieli z powodu europejskiej reakcji” – dodała Ribera.
Walka z ubóstwem energetycznym w Afryce
Współpraca to nie tylko zapewnienie dostaw dla Europy, to także rozwój infrastruktury i poprawa dostępu Afryki do energii – powiedział Philippe Henry, minister ds. klimatu i energii belgijskiego regionu Walonii.
Według Banku Światowego mniej niż połowa ludności Afryki Zachodniej ma dostęp do elektryczności . Blisko 600 milionów ludzi w Afryce Subsaharyjskiej nie ma dostępu do prądu.
Belgia była wiceprzewodniczącym zgromadzenia IRENA, Henry powiedział, że ważne jest, aby agencja energii odnawialnej była zaangażowana w rozmowy klimatyczne ONZ, ponieważ odnawialne źródła energii są kluczem do walki ze zmianami klimatycznymi.
Rzeczywiście, przejście na czystą energię w regionach takich jak Afryka może być skrótem do zwiększenia dostępu do energii, powiedział administrator UNDP Achim Steiner, który rozmawiał z dziennikarzami w Abu Zabi.
„Dlaczego uważamy, że Afryka zasługuje na uwagę świata z punktu widzenia dostępu do czystej energii? Po pierwsze, ponieważ ma fundamentalne znaczenie dla rozwoju. Po drugie, ponieważ w interesie świata leży również to, aby kontynent afrykański nie był zmuszony domyślnie inwestować w XX-wieczną, wysokoemisyjną infrastrukturę energetyczną i transportową” – wyjaśnił.
Wezwał Europę, Stany Zjednoczone i inne kraje OECD do mobilizacji funduszy, podobnych do tych, które wykorzystano na wyjście z pandemii COVID, aby zapewnić finansowy bodziec dla transformacji energetycznej w krajach rozwijających się.
Podobnie dyrektor generalny IRENA Francesco La Camera podkreślił potrzebę ponownej oceny roli wielostronnych instytucji finansowych, a także rządów i innych podmiotów, aby osiągnąć cele porozumienia paryskiego.
„Musimy przepisać sposób, w jaki działa współpraca międzynarodowa, ponieważ nie działa ona skutecznie, jeśli chcesz pozostać w zgodzie z celem porozumienia paryskiego” – powiedział La Camera.
Powiedział, że obejmuje to wielostronne instytucje finansowe pracujące nad budową infrastruktury przy użyciu kapitału swoich członków i znalezienie sposobu na współpracę z przedsiębiorstwami użyteczności publicznej i sektorem prywatnym.
