W ciągu ostatniej dekady znacząco wzrosła liczba polityk klimatycznych, ponieważ rządy coraz poważniej podchodzą do łagodzenia skutków zmian klimatu. Motorem tych działań jest potrzeba realizacji celów porozumienia paryskiego, które ma na celu ograniczenie wzrostu średniej temperatury na świecie do znacznie poniżej 2 stopni Celsjusza w stosunku do poziomów temperatur z okresu przedindustrialnego. Do 2022 r. średnia liczba przyjętych polityk klimatycznych wahała się od czterech do ośmiu polityk na kraj.
Badania prowadzone przez naukowców z Potsdam Institute for Climate Impact Research (PIK) i Mercator Research Institute on Global Commons and Climate Change (MCC) we współpracy z ekspertami z Uniwersytetu Oksfordzkiego, Uniwersytetu Wiktorii i Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), pokazują, że większa liczba polityk niekoniecznie oznacza lepsze wyniki. Zamiast tego, kluczowy jest odpowiedni zestaw środków.
Ewaluacja 1500 polityk klimatycznych, wdrożonych w latach 1998 - 2022 pozwoliła zidentyfikować 63 najbardziej udane interwencje polityczne, w wyniku których łączna redukcja emisji wyniosła od 0,6 mld do 1,8 mld ton CO2. W sektorze energii elektrycznej pozytywnym przykładem jest Wielka Brytania, która osiągnęła znaczną redukcję emisji dzięki minimalnej cenie emisji dwutlenku węgla, dotacjom na energię odnawialną i planowi wycofania węgla. Stany Zjednoczone są przykładem znacznego ograniczenia emisji w sektorze transportu.
Stany Zjednoczone odniosły sukces w redukcji emisji dwutlenku węgla w sektorze transportu w wyniku działań podjętych w następstwie kryzysu finansowego. Chociaż Stany Zjednoczone nie przyjęły reformy cen emisji dwutlenku węgla za czasów administracji Obamy, kombinacja polityk, która łączy zachęty podatkowe i subsydia, a także standardy wydajności, doprowadziła do zmniejszenia emisji dwutlenku węgla w sektorze transportu o około 8,2% od 2008 r.
O ile udane wdrożenie polityki w sektorze transportu jest na ogół trudne i dlatego może być postrzegane jako pozytywny przykład dla polityki klimatycznej na całym świecie, o tyle brak dalszych sukcesów w zakresie polityki klimatycznej w innych sektorach wskazuje na ogromne wyzwania w sektorze energetycznym lub przemyśle. Pilnie potrzebna jest skuteczniejsza polityka w celu oddzielenia emisji od podstawowej dynamiki gospodarczej i demograficznej, zwłaszcza w kontekście celu USA na 2030 r., jakim jest ograniczenie emisji dwutlenku węgla o 50–52% w porównaniu z 2005 r.
Wraz z ustawą o redukcji inflacji rząd USA zobowiązał się do bezprecedensowej inwestycji w wysokości 369 mld USD w subsydia poprzez dotacje, pożyczki i ulgi podatkowe dla przedsiębiorstw publicznych i prywatnych, aby przyspieszyć transformację energetyczną, ale według ostatnich analiz pozostaje „poza ścieżką” do osiągnięcia celów paryskich.
Źródło: www.inet.ox.ac.uk
