Zgodnie ze zobowiązaniami wynikającymi z unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej na 2030 r. Komisja Europejska planuje wyznaczyć wiążące cele w zakresie odbudowy przyrody na początku 2022 r.
To nowe prawo będzie albo przełomem w działaniach UE na rzecz ochrony środowiska, albo dramatyczną straconą szansą na doprowadzenie unijnej przyrody na ścieżkę ożywienia. Według ostatniego sprawozdania EEA na temat stanu przyrody 81 % siedlisk chronionych w UE ma zły lub niekorzystny stan ochrony. Oczywiste jest, że ochrona przyrody już nie wystarcza – trzeba ją przywrócić.
Przywrócenie przyrody jest nie tylko koniecznym krokiem do ratowania naszego środowiska, ale jest to również kwestia sprawiedliwości międzypokoleniowej. Dlatego europejska młodzież wzywa do zdecydowanych, integracyjnych i pilnych działań.
Żądania i zalecenia zostały zawarte w niedawno opublikowanym dokumencie dotyczącym stanowiska młodzieży w sprawie unijnego prawa dotyczącego odbudowy przyrody, prowadzonym przez Generation Climate Europe i napisanym wspólnie z innymi głównymi europejskimi organizacjami młodzieżowymi zajmującymi się ochroną środowiska (Youth and Environment Europe, Global Youth Biodiversity Network Europe, Biodiversity Action Europe, Young Rewilders, Young Friends of the Earth Europe ), reprezentując miliony młodych Europejczyków. Stanowisko zostało dodatkowo poparte otwartą ankietą, w której zebrano opinie młodych ludzi z różnych krajów.
"Młodzi ludzie i przyszłe pokolenia będą nieproporcjonalnie cierpieć z powodu konsekwencji obecnej bezczynności i szkodliwych działań", czytamy w gazecie. Dlatego "włączenie młodzieży w wysiłki na rzecz odbudowy oznacza zagwarantowanie solidnego, długoterminowego zasięgu nadchodzącej ustawy o przywróceniu przyrody". Jednocześnie, "jak pokazują różne inicjatywy na całym świecie, młodzi ludzie mają również wiedzę, aby przywrócić ekosystemy".
Krótko mówiąc, są to powody, dla których młodzież apeluje o uznanie w procesie, zaangażowanie w dyskusję i upoważnienie do działania. Jako interesariusze teraźniejszości i przyszłości, młodzi ludzie muszą być w znaczący sposób włączeni w procesy decyzyjne – wraz z rdzenną ludnością i społecznościami lokalnymi, którzy również odgrywają znaczącą rolę w odbudowie przyrody.
Musi temu towarzyszyć znaczące finansowanie przeznaczone na działania na rzecz odbudowy, które są dostępne zwłaszcza dla młodzieży. Biorąc pod uwagę potencjał usuwania dwutlenku węgla z niektórych odtworzonych ekosystemów, finansowanie odbudowy jest opłacalnym podejściem do przeciwdziałania utracie różnorodności biologicznej i zmianie klimatu. Ponadto odbudowa może zapewnić nowe miejsca pracy i możliwości dochodu dla wielu (młodych) ludzi; przy jednoczesnym zwiększaniu dobrobytu społeczeństwa dzięki zdrowszym ekosystemom; odbudowa jest rozwiązaniem korzystnym dla obu stron zarówno dla ludzi, jak i dla środowiska.
Jednak żądania i zalecenia młodzieży sięgają jeszcze głębiej w formę i treść prawa. Nowe przepisy dotyczące odbudowy powinny lepiej wdrażać już istniejące obowiązki, w większości zawarte w unijnych dyrektywach siedliskowych i ptasiej. Biorąc pod uwagę ponure dane dotyczące przyrody UE, te prawie 30-letnie dyrektywy nie wystarczą, aby zaradzić powadze kryzysu różnorodności biologicznej. Potrzebne jest prawo, które przyniesie rzeczywistą zmianę – i to przyniesie ją w trybie pilnym.
W tym względzie jednym z najmocniejszych kluczowych punktów wysuwanych przez europejską młodzież jest sprawiedliwy podział wysiłków. Terminy 2040, a nawet 2050 r. mogą bardzo łatwo doprowadzić do wdrożenia w ostatniej chwili. Opóźnione działanie oznacza zagrożenie dla całego celu, ponieważ im dłuższe oczekiwanie, tym gorsza degradacja siedlisk; co najważniejsze, oznacza to również przeniesienie ciężaru działania na obecnych młodych ludzi i przyszłe pokolenia. To, z perspektywy sprawiedliwości międzypokoleniowej, nie jest sprawiedliwe.
Europejska młodzież chce, aby większość działań została podjęta przed 2030 r., jak niedawno zaleciła Generation Climate Europe podczas młodzieżowego okrągłego stołu ds. klimatu i zrównoważonego rozwoju z Virginijusem Sinkevičiusem, komisarzem ds. środowiska, oceanów i rybołówstwa.
Cel na 2030 r. musi być nadrzędny i nie pozostawiać miejsca na opóźnienia spowodowane interpretacją i brakiem danych. Państwa członkowskie muszą dysponować jasnymi planami odbudowy, które będą zgodne z tak ambitnym celem; ze strony UE należy wprowadzić w życie skuteczny system wdrażania i monitorowania, aby cele odbudowy były już wykonalne do 2030 r.
Mieliśmy cel odbudowy na 2020 rok i go przegapiliśmy. Tym razem UE musi zrobić to dobrze. Po fiasku pominięcia prawie każdego celu z Aichi oczywiste jest, że dotychczasowe działania – polegające na tych samych instrumentach prawnych, które do tej pory były wykorzystywane w odniesieniu do różnorodności biologicznej – już nie działają.
Nie możemy sobie pozwolić na słabo integracyjne, niedofinansowane i nieśmiałe prawodawstwo w zakresie ochrony środowiska. Komisja Europejska i inne instytucje UE oraz państwa członkowskie nie mogą zmarnować tej złotej okazji, aby odwrócić naszą naturę i dążyć do sprawiedliwości międzypokoleniowej.
Giulia Testa jest działaczką Generation Climate Europe, europejskiej organizacji młodzieżowej.
Źródło: euractiv.eu
Informacje tę otrzymujesz od nas w ramach prowadzonego przez Instytut na rzecz Ekrozwoju projektu "#klimaSENIORE - aktywizacja seniorów na rzecz klimatu", który jest realizowany w ramach programu Aktywni Obywatele – Fundusz Krajowy finansowanego z Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego.
Dowiedz się więcej o projekcie #klimaSENIORE
